Mario: Als je nieuw bent in herstel na een verslaving; neem je tijd

Ik ben dankbaar voor mijn herstel en als ik iets terug mag geven is dat fijn. Ik leef onbevreesd en eerlijk. Ik ben een woordkunstenaar en schrijf gedichten en poëzie. Het is fijn om mij daarin te kunnen uiten, ik dicht mijn leven waar het lekt.

schedule 2 mei 2021
bookmark_border Drugsverslaving
create

Share the message, not the mess

Ik ben dankbaar voor mijn herstel en als ik iets terug mag geven is dat fijn. Ik leef onbevreesd en eerlijk. Ik ben een woordkunstenaar en schrijf gedichten en poëzie. Het is fijn om mij daarin te kunnen uiten, ik dicht mijn leven waar het lekt.

Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 18 was, dat was het moment waarop mijn gebruik van hobbymatig naar “doelmatig” ging. Daarvoor was het gezellig op vrijdag met de jongens een jointje doorgeven in het portiek. Om dingen weg te duwen was het een perfecte oplossing. Pas 20 jaar later ben ik gestopt.

Ik heb 20 jaar geblowd en als ik mij echt heel zielig voelde dan ging ik ook drinken, tot ik helemaal knock-out was. Ik zag dit als een oplossing. Ik voel me snel minderwaardig. Dat is een patroon, maar ik heb het pas gerealiseerd toen ik in de dagbehandeling bij Spoor6 zat. Daarvoor was ik mij er niet bewust van. Ik wist wel dat er iets zat en ik had wel door dat ik ongezonde relaties had met managers maar ik begreep niet hoe dat kwam en wat mijn aandeel hierin was. Ik wist alleen dat ik mij niet gelijkwaardig voelde.

Na de scheiding van mijn ouders kreeg ik agressieregulatie problemen, ik had mijn emoties niet meer onder controle en de cannabis reguleerde dat ook niet meer. Ik had last van excessen, ging gooien met dingen, zelfs met mensen en dat werd problematisch. Dus ik maakte een afspraak met de huisarts. De huisarts schreef antidepressiva voor. Dat was 18 jaar geleden. Het had niet de juiste uitwerking, ik werd er beroerd van. Toen besloot de huisarts dat ik dan maar moest blijven blowen. Tja, als de huisarts dat valideert dan hebben je ouders natuurlijk geen poot meer om op te staan.

2018, Het ging steeds slechter met mij, ik ging steeds meer blowen. De 20 jaar daarvoor gebruikte ik alleen de avonden voor het slapen gaan maar dat escaleerde in een korte tijd vrij heftig tot ik de hele dag door blowde. Het besef dat het mij niet goed ging kwam pas toen ik onverantwoorde keuzes maakte. De ziekte neemt een plek in waar het niks meer uitmaakt wat je doet en je overtuigd bent dat het prima is.

Ik zat in de ziektewet en het ging natuurlijk niet beter. Mijn werkgever zei: je krijgt geen therapie blijkbaar dus dan gaan wij je therapie geven. Ik was niet eerlijk tegen mijn werkgever over mijn gebruik. Tegen mijzelf was ik overigens ook niet eerlijk. Ik kreeg een arbeidspsycholoog en zij vroeg mij: wat is er nu echt aan de hand? Voor het eerst durfde ik toen te zeggen dat ik helemaal nergens meer zin in had, ik kom niet meer van mijn bank af en ik blow ook wel veel meer. Zij gaf toen de website van Spoor6 door en wat ik daar las herkende ik!! Na twee maanden moest ik bij haar terugkomen. Ik kon niet terugkomen en zeggen dat ik niks had ondernomen en ook naar mijn werkgever kon ik het niet maken dat ik niets had gedaan. Ik moet een inspanning geleverd hebben toch? Dus op de parkeerplaats bij de Arbodienst net voor mijn tweede gesprek, heb ik gebeld met Spoor6. De telefoon werd opgenomen en de dame aan de telefoon had iets heel speciaals, iets dat mij direct raakte, het voelde gelijk heel goed.

Het was heel spannend om te bellen en te zeggen dat ik hulp nodig had. Ze zei: “dat is ok” en ik begon te huilen. Ik vertelde dat ik een probleem had en dat ik niet zo goed wist wat ik ermee moest. Twee dagen later kwam ik op intake. Ik kon niets anders dan huilen. Ik was emotioneel failliet. Er werd mij verteld dat ik de tweeweekse dagbehandeling goed kon gebruiken.

Als je nieuw bent en leeft in herstel is mijn beste advies; neem je tijd om te herstellen. Mario vertelt zijn persoonlijke verhaal als herstellend verslaafde.

Mario heeft een boodschap voor mensen die bezig zijn met leven in herstel

Herstellen van drugsverslaving advies.

Op maandag 12 augustus 2019 startte ik met de behandeling en werd mij gevraagd wanneer ik voor het laatst gebruikt had. Ik had niet geblowd maar nog wel gedronken. Ik dacht dat ik had gedaan wat mij opgedragen was: stoppen met gebruiken maar heb mij toen niet gerealiseerd dat ik ook had moeten stoppen met drinken. Vanaf dat moment mocht ik niet gebruiken, geen alcohol drinken, niet gamen en Tinder verwijderen, anders mocht ik niet deelnemen aan de tweeweekse dagbehandeling. De volgende boodschap die ik kreeg was: je hebt een ziekte en die ziekte is dodelijk, progressief en ongeneeslijk. Je hebt de ziekte verslaving. Ik weet niet of ik het toen al geloofde maar de boodschap kwam wel aan! We zaten met zijn 5-en in de behandeling en 10% haalt het eerste jaar zonder een terugval. Ik maakte gelijk een berekening! Dat is er dus maximaal één en dat moet ik worden en ik zal alles doen wat ze mij vertellen. Die beslissing heb ik op dat moment echt bewust genomen: “ik ga alles doen wat ze mij zeggen” en deze overtuiging heb ik nu nog steeds.

De 10-daagse dagbehandeling is een kick-start van je herstel maar het is geen oplossing voor je verslaving. Daarvoor moet je in herstel gaan leven.

Meetings zijn voor mij essentieel gebleken om het herstel te doen wortelen. Ik ga elke week en ben erg dankbaar en loyaal naar de groep en kan daar alles zeggen, huilen, lachen, boos zijn. Ik kan daar alles doen en het is veilig. Het mooie van die plek is dat ik mij begrepen voel. We zijn met mensen die mij zonder enig oordeel ontvangen, die van mij houden, onvoorwaardelijk en ook nog eens begrijpen hoe mijn rare hoofd werkt. Dat is heel bijzonder. De kern van het 12-stappen programma is: Iedereen kan zich bij ons aansluiten ongeacht leeftijd, ras, seksuele geaardheid, levens- of geloofsovertuiging of gebrek aan geloofsovertuiging. We zijn niet geïnteresseerd in wat en hoeveel je gebruikt of wie je connecties waren. Wat je in het verleden hebt gedaan, hoeveel of weinig je hebt. Maar alleen in wat jij aan jouw probleem wil doen en hoe wij daarin kunnen helpen.

We zijn allemaal gelijk.

Onlangs ben ik gestart met de opleiding verslavingsdeskundige en de opleiding loopbaan- en re-integratiecoach.

De boodschap die ik wil geven aan mensen die nieuw in herstel zijn: neem je tijd.

Je hebt een ziekte, ga herstellen.

Op termijn wil ik heel graag in het bedrijfsleven trainingen gaan geven over herstel om bedrijven te laten inzien wat de kosten zijn van verslaving binnen een organisatie. Daarmee hoop ik awareness te creëren. Veel organisaties hebben al een schuld-hulpverleningsprogramma maar een andere volksziekte is verslaving en die heeft die aandacht nog niet.

Meer lezen over verslaving? Misschien zijn deze verhalen ook interessant.