13-delige column reeks van Kees van Loenen

De lijst

Ik wilde gaan huilen omdat ik mijzelf die zin had horen uitspreken. ‘Ik ben Kees, en ik kan niet stoppen met drinken’ Het is dus echt waar, dacht ik. Ik voelde opluchting en angst.

Jongetje

Datzelfde tienjarige jongetje houdt me nog steeds wakker. Het vraagt mij met klem om de afspraak bij Spoor6 volgende week na te komen. Om zijn bestaansrecht eindelijk te erkennen.

Mijn vrouw en de puber

Mijn vrouw schrikt een beetje. ‘Oh lieve schat. Is dat morgen al? Ik dacht dat het volgende week was. Zie je er heel erg tegenop?’ Ik begin spontaan te huilen.

De intake

Ik vraag: ‘Denken jullie dat ik hier aan het juiste adres ben?’ De psychiater zegt: ‘Dat denken wij niet. Dat weten wij zeker’.

De spiegel

Ik ben niet een type dat snel voor de spiegel gaat staan om zichzelf in de ogen te kijken. Maar nu doe ik het wel.

In de halve kring

We zijn met twaalf tel ik wanneer we uitgenodigd worden de zaal binnen te gaan om in een halve kring plaats te nemen. Wat we allemaal braaf doen.

De tiener

Ik sluit mijn ogen en na een diepe zucht beginnen de tranen te stromen. Warm rollen ze over mijn wangen. Kriebelend lopen ze langs mijn mondhoeken naar mijn kin en vallen op mijn shirt.

De groepsgenoten

Kleine verhalen over grote dingen en grote verhalen over kleine dingen vloeien met elkaar samen. En alle levensverhalen lijken in de kern op hetzelfde neer te komen: “Help, ik kan het niet alleen.” Binnen deze groep voel ik me niet eenzaam.

Muziek

De sessie met Cindy staat in het teken van wat muziek bij je kan oproepen aan emoties wanneer het gaat om rouw en verlies. Jouw muziek delen met anderen kan helpend zijn om het verdriet en de pijn een beetje te verlichten. Dit overvalt mij nogal.

De schadebrief (1)

Het is mijn beurt. Behandelaar Fritz overhandigt me twee blaadjes. In een oogopslag zie ik dat het tweede blaadje nog niet eens tot de helft is volgeschreven. “Alsjeblieft Kees. De brief van jouw vrouw.”

De schadebrief (2)

Ik lees: ‘Het liefst wil ik dat we voor altijd samen blijven. Het lastige is dat ik je steeds verder kwijt raak. Ik weet steeds minder wie jij werkelijk bent.’

De terugval

“Heeft hij een terugval gehad?” vraagt Victor. “Dat mag ik niet zeggen.” antwoordt de behandelaar.

Slotnummer 13

Toch schrijf ik aan de alcohol: ‘Ik doe de deur nog even voor je open. Maar nu met het dringende verzoek mijn pand en mij te verlaten. We staan namelijk quitte.

In 12 stappen naar herstel