In mijn herstel heb ik gevonden wat ik tijdens mijn verslaving zocht

Door te gokken kon ik ontsnappen van de wereld om mij heen

Ik ben Bas, 36 jaar, eigenaar van een hardloopspeciaalzaak, een liefhebbende vriend en hardloper op subtop-niveau. En ik ben Bas, verslaafd.

“Het was niet meer gokken voor het plezier, het was gokken om mijn hoofd uit te zetten en om uit de wereld te ontsnappen.”

Op zoek naar de limiet

Het was tijd om aan de noodrem te trekken. Als ik door zou blijven gaan met gokken, drinken en blowen zoals ik dat deed, dan zou ik mijzelf fysiek & mentaal te veel schade toe brengen en mijn sportcarrière & opgebouwde financiële stabiliteit vaarwel kunnen zeggen. Als ik die eerste stap nam om te verdoven, dan ging ik aan. Dan kon ik pas stoppen op het moment dat ik aan de daglimiet zat van mijn bankrekening, of tot mijn lichaam zei tot hier en niet verder. Het stopte pas echt als de limieten bereikt waren. En ook dan ging ik soms verder.

Ik was een stille gebruiker, dus ik deed dat veelal thuis. Zeker de laatste jaren. Ik liet het niet graag zien aan de buitenwereld. Achter de ‘veiligheid’ van mijn gesloten voordeur kon ik ongegeneerd doen wat ik wil, zonder dat iemand zich ermee bemoeid of er een mening over heeft. Vanwege mijn sport is de uiting van mijn verslaving in de afgelopen jaren verschoven. Waar eerst alcohol & blowen de voorkeur genoot is dat verplaatst naar het gokken als primaire middel. Altijd nog wel in combinatie met alcohol en roken. De obsessiviteit waarmee ik het deed was immens en intensief. Ik deed alles online, bij online gokkasten. Het was niet meer gokken voor het plezier, het was gokken om mijn hoofd uit te zetten en uit de wereld te ontsnappen.

Redenen om te verdoven waren snel gevonden, de verslaving kan altijd wel een argument vinden om overgaan tot gebruik. Omgaan met grote vreugde of verdriet was altijd een trigger, het niet goed kunnen omgaan met deze emoties. Zowel bij euforie of negatieve stress traden bij mij dezelfde patronen op. Zo ‘vierde’ ik elke wedstrijd waar ik maandenlang hard voor getraind had, met excessief drinken, roken & gokken. Zodat de dag erna alleen de negatieve herinnering overbleef van zelfdestructie over die prestatie. Toen ik alleen kwam te wonen na mijn scheiding begin dit jaar viel voor mij de sociale controle weg en was er vrij baan om de verslaving gehoor te geven. Dat ging vrij snel van gevoelsmatig onschuldig naar zelfdestructie. Vanaf mijn 15e zijn de herhaaldelijke destructieve patronen actief. Na een periode zonder of minder gebruik, is de daaropvolgende periode in gebruik altijd weer heftiger.

Rockbottom

Na een avond waarin ik volledig over mijn eigen limieten was gegaan en ik met suïcidale gedachten in een foetushouding lang op de vloer heb gelegen, was het klaar. En zoals ze dat bij de NA (Narcotics Anonymous) zo confronterend zeggen; verslaving eindigt in een inrichting, gevangenis of de dood. Mijn rockbottom was voor mij dusdanig heftig dat ik wel om hulp móést vragen. Het aanpakken van het stoppen met verdoven ging in mijn eentje niet lukken. Dat heb ik vaak genoeg gedaan en alleen op wilskracht lukte mij dit soms voor een wat langere periode.

Mijn eerste contactmoment met Spoor6 was direct erg fijn. Het eerste wat de dame aan de telefoon zei was: “Hé, wat stoer dat je belt”. Toen voelde ik me al zo gehoord, alsof iemand even mijn hand vasthield. In tranen bedankte ik haar voor het lieve gebaar. Daarna werd er meteen adequaat doorgepakt en kon ik op korte termijn terecht voor een intakegesprek.

Tijdens de intake werd al vrij snel duidelijk dat de optie voor de tweeweekse dagbehandeling het beste zou zijn. Jaren eerder heb ik bij een andere instantie al een traject gehad van een paar gesprekken met een verslavingspsycholoog, het was nu het moment om de verslaving intensiever aan te pakken.

Ik vond het niet spannend, ik vond het met name stoer van mijzelf dat ik om hulp had gevraagd, iets wat ik niet makkelijk doe. De vibe bij Spoor6 was huiselijk, persoonlijk en oprecht. Het voelde voor mij vanaf het eerste moment goed aan. Ik ben begaan met mensen en zorg graag voor anderen. Dat het nu andersom ook zo was, maakte dat ik een veilig en geborgen gevoel kreeg. Alle medewerkers die ik sprak waren oprecht begaan en geïnteresseerd, heel erg fijn! Het was geen nummertjeswerk. Na die intake was ik direct trots en gemotiveerd.

“Alcohol drinken is ook geen optie meer, dat is de trigger om te gaan gokken”

De scheidslijn

Maar het ‘grappige’ was, nadat ik helemaal enthousiast uit die intake kwam, ben ik dit gaan vieren verderop op een terras, met twee speciaal biertjes. Maximaal twee, had ik met mijzelf afgesproken… Drie uur later was ik dronken en had ik een maandsalaris vergokt. Van trots op mijzelf zijn naar mijzelf verachten. De scheidslijn is dun.

In de kliniek hadden ze al gezegd dat ik moest gaan kijken wat alcohol met mij doet. Alcohol is altijd een initiator geweest om over te gaan tot verdere verdoving of destructie, dus de enige conclusie die getrokken kon worden was; alcohol drinken is ook geen optie meer. In eerste instantie lastig te accepteren, ik was naar de kliniek gegaan om te stoppen met gokken. Uiteindelijk ben ik zeer dankbaar dat Spoor6 vanaf het eerste moment benadrukt heeft dat abstinentie (volledige onthouding van middelen) zal leiden tot een vrij leven.

“Ik heb me zo lang in mijn leven alleen gevoeld. Ik ben altijd op zoek geweest naar verbinding. En bij Spoor6 heb ik het weer mogen leren”

De behandeling

Op 9 mei ben ik gestart bij Spoor6. Vanaf de eerste dag werd ik meteen gegrepen door de praktische benadering, gevoed door een theoretische achtergrond. Een pragmatische aanpak hoe om te gaan met verslaving. Verslaving wordt gezien als ziekte, dat vond ik lastig te accepteren in eerste instantie. “Je bent niet verantwoordelijk voor de ziekte verslaving, wel voor je herstel” is een quote vanuit de NA en dat gaf al meer handvaten. Er valt zeker wat aan te doen, zolang je zelf bereid bent de stappen te nemen. Vanuit Spoor6 worden de tools aangereikt om de juiste handelingen te verrichten om goed aan je herstel te werken.

Een ander inzicht wat mij onwijs heeft geholpen, is dat verslaving het tegenovergestelde is van in verbinding staan. Ik heb me heel lang in mijn leven alleen gevoeld. Ik ben altijd op zoek geweest naar verbinding, maar juist in die zoektocht vond ik mijn kunstmatige verbinding in het verdoven. Bij Spoor6 heb ik weer mogen leren om in verbinding te staan met mijzelf en anderen. Ik snap nu waarom ik naar externe middelen greep, de uitleg vanuit Spoor6 was voor mij zó spot-on. Het gaf mij vanaf dag één al zo’n houvast. Ik begreep mezelf hierna namelijk meer en daarom ben ik ook veel milder geworden naar mijzelf en mijn gebruik.

Back on track

Sinds mijn eerste behandeldag heb ik onwijze progressie geboekt. Op zowel sportief als persoonlijk vlak. Met het hardlopen heb ik grote sprongen gemaakt tijdens het afgelopen baanseizoen en zit ik nu al op een niveau waarvan ik gehoopt had aan het einde van het jaar pas te zitten. En om daarmee ook de Nederlandse subtop weer in te komen. Op persoonlijk vlak zijn de relaties met mijn geliefden mooier, opener en intensiever geworden. Een mooie qoute van een mede-herstellende omschrijft de vooruitgang het best: “In mijn herstel heb ik gevonden wat ik tijdens mijn verslaving zocht”. Uiteraard gaat het niet zonder slag of stoot en zitten er ook moeilijke dagen tussen. Dankzij de hulp van Spoor6 weet ik nu wat te doen in dergelijke situaties.

Er is dus hoop. Ik ben nu drie maanden clean. Er wordt je hoop geboden door ervaringsdeskundigen bij Spoor6 en ook bij de NA is hoop te halen. En ik ben ook mijn eigen voorbeeld van hoop. Het is mogelijk om te breken met de patronen waarvan je denkt dat het is zoals het is. Dat wil niet zeggen dat het altijd makkelijk zal zijn. Maar er zijn 100% mogelijkheden. Vraag om hulp en sta open voor de hulp die je geboden wordt. De reden om open te zijn over mijn eigen verslavingsproblematiek is om diegene die met soortgelijke problemen kampt herkenning & hoop te bieden en wellicht te motiveren om ook hulp te zoeken. Ik gun iedereen de vrijheid die het niet gebruiken met zich meeneemt!

Bas