Alcoholverslaving en werk, gaat dat samen?
Als een medewerker alcohol- (of drugs-) verslaafd is, kan dat leiden tot aanmerkelijke problemen in de werksfeer. Maar dat hoeft niet altijd het geval te zijn. Sommige alcoholverslaafden weten hun verslaving zo te beperken dat zij gewoon kunnen doorwerken. In dat geval is ook geen sprake van ziekte.
Is de verslaving aan alcohol het gevolg van opzet of eigen keuze?
Maar als de verslaving van de medewerker ertoe leidt dat hij zijn werk niet meer kan doen, dan rijst de vraag of sprake is van ziekte en arbeidsongeschiktheid. Als daarvan sprake is, moet de werkgever aan zijn werknemer het salaris doorbetalen (tot een bepaald percentage dat op grond van de wet 70%, maar op grond van de CAO vaak 100% is). Veel werkgevers willen hier niet aan. Zij hebben het idee dat de verslaving het gevolg is van opzet of een eigen keuze van de werknemer. Uit onderzoek is gebleken dat dat waarschijnlijk niet het geval is en dat wel degelijk sprake is van een bepaalde fysieke gesteldheid die maakt dat de ene mens verslavingsgevoeliger is dan de andere.
Bovendien geldt dat maar in een zeer beperkt aantal gevallen geen salaris doorbetaald hoeft te worden bij ziekte. Zo hoeft geen salaris te worden betaald
als de ziekte is veroorzaakt door opzet (1), als de werknemer valse informatie heeft gegeven bij het aangaan van de overeenkomst (2) of als de werknemer zijn genezing vertraagt of belemmert (3).
Van opzet is bij verslaving niet snel sprake. Het doel van het gebruik van alcohol of drugs is om in een roes te raken, niet om er arbeidsongeschikt van te worden.
Het is voorts de vraag of een verslaafde werknemer die verslaving moet melden bij zijn sollicitatie. Als zijn verslaving zo erg is dat hij dagelijks laveloos in bed ligt en niet kan komen werken, zou gezegd kunnen worden dat hij dat niet mag verzwijgen. Maar als hij zijn verslaving redelijk onder controle heeft, hoeft hij die verslaving niet te melden. Zo hoeft ook een kapper die HIV-besmet is, dat niet te zeggen: je moet als werknemer alleen zaken melden als je zeker weet dat je de functie waarnaar je solliciteert niet kunt doen.
Resteert de derde grond (het vertragen of belemmeren van de genezing). Wanneer is daarvan sprake? Alleen als de werknemer consequent weigert om zich te laten behandelen, zou dat – op den duur – reden kunnen zijn om de salarisbetalingen op te schorten of te staken. Het is dus zaak dat de werkgever zijn alcoholverslaafde werknemer op de voet volgt en met de bedrijfsarts overleg voert over de mogelijke behandelingen van de werknemer. In voorkomend geval kan bijvoorbeeld van de werknemer worden verlangd dat hij zich laat opnemen in een afkickkliniek.
Uit de lagere jurisprudentie blijkt bovendien dat rechters geneigd zijn om de arbeidsovereenkomst met een alcoholverslaafde werknemer wel te ontbinden als de werkgever zorgvuldig geprobeerd heeft om de werknemer te begeleiden om van zijn verslaving af te komen en de werknemer telkens weer in zijn oude verslavingsgedrag vervalt.
Bron: https://www.hrbase.nl/profiles/blogs/alcohol-verslaving-en-werk-gaat-dat-samen
