Anne, GZ- psycholoog – manager behandelzaken – regiebehandelaar

Hoe ben je in de verslavingszorg terecht gekomen?

Ik wilde graag arts worden maar werd uitgeloot voor Geneeskunde en ben Psychologie gaan studeren in Groningen om vervolgens de neuro-kant op te gaan en kwam terecht op de afdeling Neuropsychologie in het UMCG. Dat vond ik heel boeiend. Mijn eerste baan was bij Bartiméus, een instelling ten behoeve van zorg voor mensen die slechtziend of blind zijn waar ik 10 jaar gewerkt heb en een GZ-opleiding heb gedaan. Ik heb me daar verdiept in visuele problematiek bij niet-aangeboren hersenletsel. Daarop volgde een logische overstap naar InteraktContour, een instelling voor mensen met niet-aangeboren hersenletsel.

In 2020 heb ik gereageerd op een vacature bij Spoor6 en na mooie en goede gesprekken heb ik besloten om hier te komen werken. Een voordeel voor mij was in eerste instantie dat het op fietsafstand is van waar ik woon, inmiddels wil ik er niet meer weg.

Wat is jouw functie binnen Spoor6?

Vanaf juni 2020 ben ik werkzaam bij Spoor6. Gestart als Regiebehandelaar / GZ Psycholoog en doorgegroeid naar Manager behandelzaken.

Wat vind je het mooie aan het vak?

De levensverhalen van onze cliënten, ze zien eruit als jij en ik, waar een hele hoop potentie in zit. Hoe werkt verslaving? Wat zit daaronder. Ik wil het weten. Ik wil het snappen want verslaving komt nooit zomaar.

Het werken met een team en het werken als regiebehandelaar. De ingewikkelde casuïstiek vind ik heel boeiend en ik ben nog lang niet uitgekeken.

“Een verslaving komt nooit zomaar. Het is een manier die gevonden is om even niet te hoeven voelen. Het is een proces en er gaat het nodige aan vooraf. Kennelijk is het niet hanteerbaar en te verdragen wat daaronder zit.”

Wat maakt jou uniek in de zorg?

De mensen die wij zien bij Spoor6 in de tweeweekse dagbehandeling, daarmee gaan we intensief te werk. Eigenlijk zijn wij geneigd om de pleister eraf te halen maar pleisters hebben een functie. We moeten niet meteen alles willen verwijderen en willen weten.

Misschien wel willen weten maar niet de intentie hebben om alles te verhelpen. De zorg hierna, alle GGZ, traumazorg is hartstikke hard nodig om vervolgens de cliënten daarmee weer verder te kunnen helpen.

Je mag dus steeds in iemands leven een stukje meelopen en daar haal ik energie uit.

Ik zeg vaak tegen cliënten: wat je heel zeker weet is dat er nog heel veel mooie momenten zullen komen in je leven. Maar we weten ook dat er moeilijke momenten komen. Dat is namelijk het leven. Maar wat ga je doen een volgende keer. Wat herken je bij jezelf als het moeilijker is en hoe ga je dat een volgende keer anders doen. Wat is helpend voor jou en wat niet. Maar we moeten met pijn iets. Allemaal! Niemand is daarvan gevrijwaard.

Ik ben geen psycholoog die labels plakt op mensen, ik wil graag weten, klopt het wat ik zie.

Niet veroordelen, de tijd nemen om te luisteren en een cliënt moet zich veilig voelen. Het meevoelen en praten over hun pijn. Daar naar toe gaan, het hebben over suïcidepogingen die gedaan zijn. Het bespreekbaar maken.

Wat vind jij belangrijke punten binnen de zorg?

Het systeem zit niet goed in elkaar in Nederland. Het is te druk of er is te weinig personeel in de GGZ. We hebben zeer lange wachtlijsten en mensen moeten te lang wachten op hulp.

Bij Spoor6 hebben we geen wachtlijsten. Het is kleinschalig. Ik ken al mijn cliënten en we hebben veel overlegmomenten met elkaar. Het team, met wie ik het mag doen is een prettig team om mee te werken. We weten elkaar ook allemaal goed en makkelijk te vinden. Cliënten komen met een goed gevoel hierheen. Mijn werk is gevarieerd en ik heb veel vrijheid. Ik mag als manager behandelzaken van alles iets vinden en opzetten.

Toekomst

Dan hebben we een kliniek, een behandelcentrum dat alles behandelt waar onze cliënten, na de behandeling bij Spoor6 mee geholpen moeten zijn. Dan is het een gestroomlijnd proces. Iemand komt binnen, compleet radeloos/ hulpeloos we leveren af zodat iemand weer door kan. Dat zou ik idealiter willen, zonder allemaal wachtlijsten, te veel bureaucratie of papierwerk.

“Abstinent zijn is een voorwaarde voor verdere behandeling.”