Column: Kees - De spiegel (5/13)

"Ik ben niet een type dat snel voor de spiegel gaat staan om zichzelf in de ogen te kijken. Maar nu doe ik het wel."

Over drie weken begint de tiendaagse dagbehandeling bij Spoor6. Dat betekent dat ik vanaf nu nog twee weken mag drinken. Gisteren heb ik van de casemanager ook de optie gekregen om drie weken later te starten, dus na onze vakantieperiode. In dat geval mag ik vanaf nu nog vijf weken drinken.

Wat is wijsheid? Of liever: Wat wil ik? Ted Neeley zingt in Jesus Christ Superstar na het laatste avondmaal: ‘Take me now before I change my mind.’ Ik weet niet of ik zo dapper ben.

Ik pak mijn agenda en ga aan de keukentafel zitten. Welke afspraken heb ik staan? Zijn ze werk gerelateerd of privé? Welke afspraken wil ik nog maken? En met wie? Met wie wil ik nog kunnen drinken? Wanneer kan ik met mijn vrouw nog een weekendje weg om samen op een terras lekker wijntjes te drinken? Kan ik nog een keer veel bier drinken met….. Wanneer en met wie? Heb ik nog de tijd?

Opeens zie ik mezelf als een kruidenier die boven zijn kasboek hangt. Ik denk: ‘Wat is er aan de hand met deze man? Wie of wat is er de baas over zijn agenda?’ Ik ben niet een type dat snel voor de spiegel gaat staan om zichzelf in de ogen te kijken. Maar nu doe ik het wel.

Ik zie een grauwe, vermoeide kop. Een duidelijk litteken op het voorhoofd en een vaag litteken vlak onder het rechteroog. Ik trek mijn shirt uit. Op het linker sleutelbeen de contouren van een vastgeschroefd metalen plaatje omdat de breuk slecht herstelde. Allemaal dankzij de drank. Van de navel tot aan de ribbenkast een lang dun litteken. Maag weg door kanker. Op de linker bovenarm een tatoeage van de Rolling Stones. De enige vrijwillige verminking. Meteen ook de mooiste vind ik zelf.

"Ik bel de vriendelijke stem van de casemanager om me aan te melden voor de eerstkomende dagbehandeling. Zij zet mijn naam op die lijst. Nog veertien dagen respijt."

‘Gadverdamme wat sta jij nou te doen man?’, vraagt de puber die de kamer is binnen gelopen. ‘Gadverdamme?’ reageer ik. ‘Hoezo gadverdamme?’ ‘Het ziet er toch niet uit!’ zegt hij. ‘Trek je shirt aan.’ Ik span mijn armspieren en doe de pose van een bodybuilder na. ‘Kijk dan wat een goddelijk lichaam ik heb en dat voor mijn leeftijd!’ ‘Doe normaal Kees.’ verzucht hij. ‘Ach, doe zelf normaal.’ zeg ik. Ik trek mijn shirt weer aan.

Dan vraagt de puber op een bijna bezorgde toon: ‘Waarom stond je nou zo voor de spiegel?’ Ik laat een stilte vallen om na te kunnen denken. Ik ben van mening dat je een puber, zolang het geen levensbedreigende consequenties heeft, altijd serieus moet nemen. Dus antwoord ik: ‘Ik ga stoppen met drinken.’ Nu laat hij een stilte vallen. ‘Jij stoppen met drinken? Dat gaat je nooit lukken man. Daar ben je veel te slap voor. Dat zag je zelf toch ook wel in die spiegel?’

‘Rotzak’, zeg ik lachend. ‘Mag ik een tosti?’ vraagt hij. Hoewel ik weet dat hij me ongetwijfeld vandaag nog weer enkele keren het bloed onder mijn nagels vandaan zal halen, ben ik hem nu diep dankbaar. De wereld zal niet vergaan op de ochtend dat de dagbehandeling begint.

Ik gooi een tosti in de pan. ‘Het is nu of nooit.’ denk ik. En ik bel de vriendelijke stem van de casemanager om me aan te melden voor de eerstkomende dagbehandeling. Zij zet mijn naam op die lijst. Nog veertien dagen respijt. De puber eet zijn tosti smakkend op.

Daarna ga ik lopen langs de Singel. Fijn dat de opluchting nu eens de angst verjaagt. Als ik straks thuiskom, zal het rond vijf uur zijn. Ik neem me voor extra te genieten van het biertje dat ik dan ga nemen.

Toen mijn eigen zoon puber was, vertelde ik hem dat ik overwoog de Stones tong als tatoeage te zetten. Hij zei meteen: ’Gewoon doen pa. Als iemand die kan hebben, ben jij dat.’ Ik vind pubers fantastisch volk. Maar je moet wel alert blijven.

8 februari 2023

Kees van Loenen
(samen met Ine Bimbergen)

Kees leeft nog altijd in herstel.